Yaşamak Kitap Yorumu/CAHİT ZARİFOĞLU📚

Çok sevdiğim şairlerden biri olan Cahit Zarifoğlu'yu daha iyi anlamak adına günlük türündeki Yaşamak kitabını okumaya karar verdim.Açıkçası okurken huzur bulduğum,bazı yerleri birden fazla kez okuduğum,bazı yerleri ise ne kadar okursam okuyayım anlamadığım yani çok yönlü duygular yaşadığım bir kitap oldu.Cahit Zarifoğlu alıntılarının birçoğuna da bu kitapta rastladım.Not ettiğim çook yer oldu.Daha iyi anlamak istiyorsanız sessiz bir ortamda okumanızı tavsiye ederim.
Şiirsel bir anlatım hakimdi.Tarihten tarihe,mekandan mekana atlıyordu Zarifoğlu.Bu karmaşıklık yaratsa dahi anlatılanların yürekten geldiği aşikardı.Aldığım notları paylaşacağım ve bana hak vereceğinize eminim.:)


ARKA KAPAK: Yeni Türkçe'de ki hatıra türünün en yetkin örneklerinden biri olan Yaşamak, toplumsal olarak bir ışığa dönüştürmek istediğimiz acıya, bireysel bir dünyada aydınlık sağlamaktadır.Zarifoğlu, çevremizde gelişen olayların gözümüzü yorduğu ve bizim, hayatın bütünsel akışıyla olan bağlarımızı güçlükle koruduğumuz dönemde, o bağlara canlılık veren birkaç şairimizden biridir.Yaşamak, şiirindeki derinliğin yol açtığı açılım getiren ve şaire ait iç dünyanın zenginliğini gözler önüne seren bir eserdir.Şair, yaşamayı varlık ve oluşun özüne dokunan bir derinlik içinde algıladığı ve arka planındaki hikmetle anlaşarak yaşadığı için, aynı hikmetin onun anlatımında parıldaması pek tabiidir.

•"Ne çok acı var.."



•"...fakirdiler.Yiyemedikleri zaman başkalarında bol bol bulunduğunu düşünmezlerdi bile..."

•"...ben isterim ki çocuk kalbimi anlayan annem olmayınca ben de olmayayım.Annesizliği anlatan bir masal anlatın kendimi daha iyi anlamak ve tanımak istiyorum."

•"Ah kardeşler,gönlümün yükünü kaldıramıyorum."

•"Tahta sırada susarak oturduk.Birbirimizle içimizden konuştuk.Ben onunla içimden konuşuyordum.Birbirimize bakmadan denize baktık.İstanbuldu.'Sensin' dedim.Değişiklik olsun,kendimizden çıkalım,başka bir kişiliği deneyerek o feci konuşamamayı dağıtmak için.Bir şey söylemedi.Ben de nasıl devam edeceğimi bilemedim."

•"Bize ağır gelen kendimizdir.Yolda,okulda,işte,başkaları ile birlikte taşıdığımız kendimiz."

•"Bilmediğim ve ne yapacağı belli olmayan bir duyguyla hırpalanıyorum boyuna..."

•"Gelecektim.Ama daha bir kötü hatıram olsun istemedim.."

•"Bir kalbiniz vardır onu tanıyınız.

Bir şehir kadar kalabalıktır bazıları

Bir dehliz kadar karanlıktır bazıları

Konuşurlar

  İsterler

  Susarlar

  Dinlememişseniz nice yıl kalbinizi

  Ev,meslek,iş,para,geçim diyerek

  Düşünün şimdi bir de

  Şehirlerde,kasaba ve köylerde

  Başını eğmiş kalbiyle söyleien bir kişi olduğunuzu.."

•"Bu kaçıncı gecedir kendi kendime onunla konuşuyorum."

•"Dış görünüşüm ele vermiyor beni.."

•"Diyorum ki gururumun bu kadar incinmesine dayanmamalıydım.."

•Niye yazıyorum acaba bunları

İçimiz dolap değil ki açıp bakalım.Açıp gösterelim.Yine de anlatıyoruz ama.Bizi farkedince eşyaların arasına gizlenmeye çalışan bir böceğe benziyor anlattıklarım.."

•"Öyle tütüyorsun ki gözümde.Hamdolsun hasret çekiyorum.."

•"Neden diye sormayın hemen.

Onu ben kendime de açıklayabilmiş değilim henüz.

•"Çoktandır yabancı bir cismin kalbime sürtünmekte olduğunu biliyorum.."

•"Dedim ya oturuyorum öylece

İyi ki etrafımda kalbimi tanıyanlar yok.."

•"Dedim ya işte,bocalıyorum

Yeniden yaşamaya başlamak kolay mı?.."

•"Bize ağır gelen kendimizdir.Yolda,okulda,işte,başkaları ile birlikte taşıdığımız kendimiz."